Woordjes leren

Ik hou van woordjes leren.
Enkele weken geleden herontdekte ik op mijn telefoon een app waar je woordjes en hun vertaling kan inputten.
Je krijgt dan een woord te zien, je raadt de vertaling, in het Frans bijvoorbeeld, het juiste antwoord verschijnt en tenslotte moet je aanduiden of je het wist of niet. En daar verschijnt weer het volgende woord.

Ik vind dat leuk.

Wat ik ook her-ontdekte, was dat ik in die app – hij heet Anki – jaren geleden een reeks ‘dingetjes’ had gestopt vanuit de supervisie die ik volgde.
Geen woordjes dus maar dingen als: ‘Wesley en moeder + zus’.

Wesley

Wesley heeft jaren geleefd/overleefd zonder dak boven zijn hoofd.
Ik kwam hem regelmatig tegen en we hadden dan korte gesprekjes, over niks, over existentiële dingen, over zijn leven, over zijn (niet-)plannen.

Ik had indertijd ingebracht bij mijn supervisor dat Wesley vervreemd geraakt was van zijn mama en zus. Ik brak me het hoofd over hoe ik misschien iets positief kon betekenen voor hun relatie. Maar ik merkte ook dat Wesley het idee van contact nemen afhield. Verder zei hij er niet veel over.

Mijn supervisor – het is nog steeds dezelfde – vraagt me meestal om de positie in te nemen van de mensen die ik bespreek, en dan gaat ze een stuk gesprek aan met ‘mij’.

Ze deed dat ook nav mijn kopbrekens over Wesley en zijn mama en zus.

Vragen aan Wesley

Enkele van de vragen die ze toen aan ‘mij’ (=Wesley) stelde, vond ik nu dus terug in Anki:

• Denk jij dat als je hen zou contacteren, dat ze dat als een belasting zouden ervaren? Of dat ze blij zouden zijn?
• Is er een stukje in jou dat hen een cadeau wil doen door weg te blijven?
• Heb je het gevoel dat je een zekere mate van schaamte voelt? Wat is die schaamte?
• Zijn er tradities die spelen over wat een man moet doen thuis? (of niet mag doen?)
• Als je het gevoel zou hebben dat ze je wel nodig hebben, zou je dat aanvoelen als prettig of als een belasting?

Dit zijn eigenlijk voorbeelden van ‘aansluiten’ (het hart van de presentiebenadering).

Het zijn ‘moves’ die de kans geven voor de zorgbehoeftige persoon om uitdrukking te geven aan iets dat die niet spontaan gaat/kan onder woorden brengen:

• een bezorgdheid
• een daad van liefde
• schaamte
• de noodzaak om bepaalde regels te volgen om zich man te mogen voelen
• een vrees of hoop of verlangen

Dit geeft nieuwe mogelijkheden aan zorgverleners om vervolgens zorg hierop af te stemmen (het goud van de presentiebenadering).

Vriendelijke groeten,
Johan Van de Putte

PS Nu, zoveel jaren later, hebben ze regelmatig contact met elkaar.