relationele zorg

Als straathoekwerker kies je de positie náást je gast aan tafel, tegenover de anderen uit het netwerk

In ‘Ideeën zonder (relationele) bedding‘ haalde ik aan dat samenkomsten tussen collega’s-hulpverleners kunnen leiden tot beslissingen die … niet zo goed ontvangen worden door de mensen over wie het gaat.

Bart reageerde hierop.
Hij is straathoekwerker.
Straathoekwerkers ademen presentie.
Hij schreef o.a. dit:

Hallo Johan,

Ik herken dat. Toen ik coördinator was, zat ik vaak in die rol:

‘praten óver de gast ipv praten mét de gast’.

Er worden dan scenario’s ontwikkeld die soms aanslaan, maar even vaak de mist in gaan.

(Bij één gast waar ik vaak geen stok tussen kreeg als hij aan het ratelen was, heb ik een brief geschreven. Dat was een game changer: ik had zijn aandacht én we hadden stof voor gesprek.)

Bij andere gasten hanteren we heel vaak het principe:

Niet overleggen óver de gast zónder de gast.

Als straathoekwerker kies je de positie náást je gast aan tafel, tegenover de anderen uit het netwerk.

De gast voelt zich dan gesterkt met jou aan zijn zijde, de partners aan tafel zijn doordachter in hun formuleringen.

Tijdrovend op korte termijn, succes op lange termijn.

(Vroeger moesten de partners daar wel wat aan wennen.)

Écht in relatie zijn met gasten betekent ook dat je soms onderweg naar huis ineens het licht ziet, er vallen je dingen in die je kan inbrengen in een volgend gesprek.

Als uitsmijter: als we geen fouten meer maken, werken we op automatische piloot en halen we niet altijd het onderste uit de kan.
Het is mijn omgekeerde vorm van kwaliteitsmerk:

Fouten maken mag, het zit hem in hoe je ze herstelt, dáár zit de kwaliteit.

Groeten Bart

Bart Guillemyn
Straathoekwerker Gent Centrum

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *