Vragen die bevrijden?
[Als je liever luistert naar dit artikel, klik dan HIER]
Wat me helpt in mijn werk?
In het nooit-vanzelfsprekend-wordend werk van iets te proberen betekenen voor een ander?
Nen hele belangrijke is dit: vragen.
Vragen helpen me.
Helpen ons.
Er zijn de vragen die ik luidop stel, aan de ander.
(Eer zo’n vraag op een min of meer behoorlijke manier gearticuleerd geraakt … dat is soms een kleine bevalling)
Er zijn ook vragen die ik mezelf stel.
Ik alleen hoor ze.
Of eerder: ik ervaar ze, als een soort vragende energie in mijn organisme.
Laatst nam ik deel aan een reflectiemomentje met een aantal collega’s-presentie-liefhebbers, Anneleen en Petra.
Elly, onze begeleidster, stelde enkele vragen voor om onszelf en elkaar te stellen bij een cliëntenbespreking.
Vragen als:
- over wie hebben we het hier eigenlijk?
- hoe ziet dat leven eruit?
- wat is haar verlangen?
- wat is haar angst?
- waarom doet hij wat hij doet?
- wat staat er voor deze jongere op het spel?
- wat zou het betekenen voor die persoon als we … doen?
Ik werd er instant-blij van.
Zulke vragen bewegen me naar de ander-als-ander.
Ze bevrijden ook een beetje.
Maar van wat?
En tot wat?
Heb jij een idee?
Vriendelijke groeten,
Johan Van de Putte